Nieuwe Hattemers eten ‘suiker met oliebollen’

Op maandag 18 december sprak RTV Hattem nieuwe Hattemers, het gezin van Zübeyde en Jakup Örs. Sinds 6 april 2022 wonen zij met hun kinderen Yahya van 13 en Oktay Mert van 10 in “het mooie stadje met veel natuur”. Als politieke vluchtelingen zijn zij uit Turkije naar Nederland gekomen. Hoe is het voor hen om hier te zijn?

‘Toen we in AZC Winterswijk hoorden, dat we in Hattem mochten gaan wonen, hebben we direct op Google Maps gekeken hoe Hattem eruit zag en waar het lag. Het is niet te groot en niet te klein. Mooie natuur en dichtbij Zwolle. Wij vinden het fijn om hier te wonen. In Turkije verslechterde de situatie en na vijf jaar wachten (in de hoop dat het beter zou worden) hebben we besloten om weg te gaan. De dreiging om vervolgd te worden vanwege onze ideeën werd steeds groter. In Nederland mag je zeggen wat je denkt.”

“We hadden een mooi huis en goede banen. Nu leren we alles opnieuw. In het begin voelde ik me dom als ik moest bellen”, vertelt Jakup. “Ik sprak geen Nederlands.” Zübeyde en Jakup volgden een taalcursus aan het Deltion in Zwolle en allebei hebben ze een taalcoach van Vluchtelingencontact. Yvonne Huurnink-Pool is bij het gesprek aanwezig.

Yvonne, waarom ben je dit (vrijwilligers)werk gaan doen?
“Op RTV Hattem radio hoorde ik er iemand over praten en het leek me goed te doen naast mijn werk. Het vraagt niet veel tijd en ik kan mijn eigen tijd indelen. 
Ik vind het belangrijk om iets voor anderen te doen. Dit werk verrijkt mijn leven. Andere mensen leren kennen is leuk, maar je ook verdiepen in hún leven en werk verrijkt. Bovendien leer je van elkaar. Ik ben de taalcoach van Zübeyde. Samen lachen we, het is gezellig en we oefenen allerlei woordjes en korte zinnetjes.” “Dat vind ik moeilijk”, zegt Zübeyde, “de korte zinnetjes. Ik ken al wel veel woorden. In de kerstvakantie begin ik als vrijwilliger in het Bakkerijmuseum. Dan leer ik nog beter Nederlands en ik leer meer mensen kennen.”

Is het makkelijk om met Hattemers contact te maken?
Jakup: “Hattemers zijn heel aardig. Ze helpen ons. In de supermarkt, maar ook Cathelijne, Simone en Pieter van Vluchtelingencontact Hattem en de mensen van de gemeente.
 Ik vind het jammer dat de gesprekjes vaak zo kort zijn: ‘Hoe gaat het? Goed. Of, het weer is slecht.’ Meer praten over Nederland, de politiek of zo, dat zou ik graag willen.”

Yahya voetbalt bij v.v. Hattem en hij ‘zit op het CCC in Zwolle’. Na de kerst mag hij naar het vwo, vertelt hij trots. Het Nederlands is nog wel lastig, zeker met aardrijkskunde en geschiedenis, “maar met Frans kan ik de anderen weer helpen, want niemand van ons kent het, dus daarin zijn we gelijk”.

Merken jullie grote verschillen in cultuur?
Yahya, vindt het wel meevallen. Zijn vader beaamt dat, al somt hij wel een paar dingen op: “Het eten is anders (en samen eten of eten delen wat wij gewend zijn), het schoolsysteem, maar ook iemand bezoeken zonder afspraak.”

Hoe zien jullie de toekomst?
“Wij willen snel wennen en snel Nederlands leren, dan kunnen we makkelijker werk vinden.” Zübeyde heeft in Istanboel op het gemeentehuis gewerkt en Jakup was huisarts: “Staatsexamen halen en twee jaar extra studeren om hier arts te kunnen worden is mijn doel. Zo snel mogelijk stoppen met de uitkering. We hadden in Turkije goede banen en we willen ook hier zonder uitkering leven.”

Yvonne kan in principe drie jaar taalcoach blijven, maar Vluchtelingencontact Hattem vraagt de vrijwilligers om als het kan eerder af te bouwen, omdat er nog meer mensen zijn die wachten op hulp. “Toen ik startte ging ik eerst kennismaken en al snel bleek dat het klikte. Ik doe dit niet omdat het ‘moet’. Het geeft mij voldoening.”

Nog plannen voor de feestdagen?
“Ja, oliebollen eten, met suiker”, zegt Yahya. “Nee, suiker, met oliebollen”, lacht zijn moeder.

RPM