Een foto op Facebook van Smash ’70 maakte RTV Hattem nieuwsgierig naar Roel van Selling. Na wat zoeken in beide agenda’s zaten we uiteindelijk samen in zijn lichte huiskamer, met uitzicht op een riante tuin aan de ene kant en een enorm weiland voor zijn huis. Deze wijdse blik bracht ons snel terug naar de jaren 70, toen Van Selling met een paar anderen Smash ‘70 oprichtte.
‘Het was een toevalligheid. Ik werkte bij gemeentewerken. In mijn functie beheerde ik de gymzalen. Meneer Heins van lunchroom de Dijkpoort kwam op een dag bij me: “Is er nog ruimte voor een tafeltennisclub?”
‘Een jaar later kwam de oude gymzaal in de Gasthuissteeg/Kerkstraat vrij. Wat nu bakker Blom en WenZlifestyle is, was vroeger de gymzaal van de openbare school. Ik heb direct Heins gebeld en liet me tijdens dat gesprek ontvallen, dat ik vroeger in Groningen had getafeltennist. Snel daarna belde afdeling Zwolle mij of ik niet een Hattemse afdeling tafeltennis wilde starten. Mijn collega Delger zei toen: “Als je het doet, word jij voorzitter en ik secretaris. In de lunchroom hebben we een vergadering belegd en daar kwam vijfentwintig man op af. Met penningmeester De Haas erbij was het dagelijks bestuur rond.’
Met lening gestart
We zijn dus in 1970 in de Gasthuissteeg/Kerkstraat gestart. In korte tijd moesten we veel regelen. We hadden contributie nodig om de zaalhuur te betalen, maar we hadden geen materialen. Van de gemeente kregen we een lening van duizend guldens. Met drie tafeltennistafels, met batjes en balletjes konden we beginnen.
Dat starten lukte aardig. We zaten al gauw op vijftig, zestig leden. Ik trainde ze, want ik was de enige die had getafeltennist. Al vrij snel nam een opgeleide trainer het over en toen kwam de vaart erin. We gingen ook competities spelen, want je moet ze ook wat te bieden hebben.’
De start aan de Eijerdijk
‘Op een gegeven moment kwam er ruimte vrij in de gymzaal aan de Eijerdijk. We deden een beroep op de gemeente. Toen heb ik veel steun gehad van mw Bouwmeester van de Gymnastiekvereniging Hattem en van de voetbalclub van dhr. Borst. “Waar ze nu zitten, dat is niet te doen.” De zaal was een avond in de week beschikbaar en zaterdags. Toen zaten we snel op honderd leden.’
‘De prestaties werden beter. Langzamerhand kwamen we steeds meer hogerop en verder. Met een jeugdteam speelden we landelijk. Dat promoot ook met stukjes in de krant.
Na die hele opbouw met heel veel jeugd (we gingen ook een kleine week op kamp waar de jeugd zelf de leiding had; mijn vrouw is nog kookmoeder geweest), bleef ik een wens houden: een eigen zaal. Dat lukte niet.’
‘Na mijn voorzitterschap heeft onze zoon Wim het overgenomen. Er is een brief naar het gemeentebestuur gestuurd: we willen zelf bouwen en we geven een aantal plekken aan waar dat kan. Naast de gymzaal was er in die tijd een kale vlakte met betontegels, overwoekerd door struiken, bedoeld voor buitensporten. Ongebruikt. Wij hebben de hele boel gesloopt en architect Karssing gevraagd om een plan te maken. De gemeente ging akkoord.
De volgende fase was een hypotheek. Na door twee banken afgewezen te zijn, wilde de SNS het wel doen. Mulder, de aannemer, ging casco bouwen en Koller zou het dak in orde maken. Onder leiding van Rouwenhorst, een ex-uitvoerder bij een aannemersbedrijf, met Van der Worp hebben we met z’n drieën meer dan een jaar elke morgen gewerkt, samen met mensen voor bijvoorbeeld elektra, leidingen en schilderwerk. We hadden overal mensen voor, allemaal uit eigen geledingen.’
‘We blijven hier zitten’
‘Financieel hadden we nog wat nodig en daarom bedachten we een actie; een grote verloting, Iedere maand hadden we een trekking met grote prijzen. De hoofdprijs was een auto, maar ook een pc en een tafeltennistafel. Honderden deden mee. Notaris Van Zaal deed de trekking, ook weer pro deo. Het is prima verenigingsgebouw geworden en daar zitten we nu nog. Een paar maanden geleden was er sprake van, dat de gymzaal gesloopt zou worden vanwege uitbreiding van de Bongerd. We zouden dan richting de ijsbaan gaan, omdat wij met onze zijmuur vastzitten aan de gymzaal. Dit had niet mijn voorkeur, ik zag dat niet zitten. Wij blijven hier nu zitten. We zitten er goed.’
‘Van corona hebben we echt veel last gehad. Alle binnensporten mochten niet doorgaan. De jeugd vertrok naar de buitensporten, naar voetballen bijvoorbeeld, maar zwemmen, gym en tafeltennis stonden stil. Dat heeft twee jaar geduurd en het heeft ons veel leden gekost. Toen we weer mochten opstartten, was er geen aankomende jeugd meer.
De laatste tijd gaan we weer hurry-up. De jeugdopleidingsgroepen zitten langzamerhand weer vol. Het ledenaantal zit goed en de prestaties ook. We spelen landelijk senioren in het eerste de eredivisie gespeeld en ook het eerste jeugdteam speelt op het hoogste landelijke niveau. Dat geeft uitstraling, ook in de omgeving. Ook komen er weer meisjes tafeltennissen. Dat is wat minder geweest omdat vrouwenvoetbal populair werd. Het trok de meiden bij ons weg. Je zit allemaal in dezelfde vijver van jonge mensen te vissen en als er dan één de meeste aandacht krijgt, daar doe je niks aan. Het gaat nu weer de goede kant op.’
‘Jongeren blijven trekken is het hoofddoel. Wim heeft contact gezocht met de Hub Hattem, de buurtsportcoaches, en ook met kinderopvang Partou. In de vakanties zijn er clinics voor de kinderen vanaf vier jaar, maar ze doen ook spelletjes. De kinderen moeten weten wat tafeltennis is, ze moeten het een keer gedaan hebben. Krijgen ze later animo, dan weten ze ervan.’
‘Wim heeft de Old Stars opgestart, 55plussers. Het zijn veelal beginners die op vrijdagmorgen onder Wim’s leiding de kneepjes van het vak leren. Ik speel zelf met een aantal oudere ervaren leden op woensdagmorgen waar fanatiek gespeeld wordt. Inmiddels zijn er Old Stars die naar onze groep doorstromen.’
U bent 92… U heeft een respectabele leeftijd om zo actief te zijn. Hoe heeft u uw lijf onderhouden?
‘Je zag de grote tuin? Ik tuinier graag, wandel en speel tafeltennis. Ik probeer zoveel mogelijk fit te blijven. Je moet zelf je lijf onderhouden. Mijn rug wordt wel wat eerder moe. Als ik even heb gezeten, zeggen de anderen: “Roel, hoe wordt het, kun je al weer?” En dan speel ik weer.
Beweging is goed voor lijf en leden, is mijn motto.’
En leuke contacten zijn voor u ook belangrijk, begreep ik.
‘Er zijn heel wat huwelijken ontstaan bij Smash. We hadden een vrij riante meisjesgroep en een even riante jongensgroep.
De groep waarin ik speel is rond de zeventig. Tijdens het koffiedrinken wordt er over van alles en nog wat gepraat, je hebt contact. Ik mis het niet gauw. Als ik maar even kan, ben ik er.’
Als Smash niet in hun leven zou zijn, wat mist u dan?
‘De samenhang met de kinderen. Ik heb twee jongens die onderwijzer zijn en ze hebben het niet van een vreemde. Ik had dat ook kunnen zijn. De omstandigheden waren er niet naar. Ik ben van ’32 dus ik heb de hele oorlog meegemaakt. In de oorlog ging ik naar de mulo. In ’46 is mijn vader overleden. Mijn moeder bleef met mij en mijn zus achter. Er was geen financiële ondersteuning van de overheid. We hadden een kledingmakerij en ik wist: er moet geld verdiend worden. Ik ging werken en in de avonduren bijstuderen, de boekhoudkant op en dus niet de onderwijskant.’
‘Ik heb nog steeds contact met de jeugd. Ik geniet van hun enthousiasme, spontaniteit, en ook ondeugd hoort bij het kind. Ik heb veel tijd aan ze besteed. Kijken of het lukte. Getroost als ze verloren. Dan zaten ze op de grond en moest ik ze duidelijk maken dat ze minder verloren hadden dan de vorige keer, dat was winst.’
‘Ik kan slecht verliezen.’
Treffen we u dan ook op de grond aan?
‘Nee, daar ben ik te oud voor.’
HattemNieuws – van de nieuwsredactie
Ontvang dagelijks het nieuws uit Hattem in uw mailbox!
pracht van een man en goed voor de club
Ik kom toevallig dit artikel van Roel van Selling tegen. Ik heb met veel plezier met hem gewerkt bij gemeentewerken in Hattem. Veel waardevolle adviezen van hem gehad en ben hem daar nog steeds erg dankbaar voor. Door hem ben ik ook bij Smash 70 gekomen. Ik ben er nooit tot een echte ster uitgegroeid maar heb er wel veel plezier gehad. Prachtig om te zien dat hij nu nog steeds op dat terrein actief is. Geweldig.