Op zaterdag 26 juli verzorgt KRO-NCRV-presentator Joris Linssen in de Open Hof in Kampen twee diensten, waarmee hij het kerkasiel steunt. De redactie vroeg Marianne Juk-Kamminga, een van de Hattemers die regelmatig meewerkt, naar haar motivatie om door te gaan met het verlenen van daadwerkelijke hulp aan de familie Babayants, het gezin dat met uitzetting wordt bedreigd.
‘Al vanaf het begin van het kerkasiel in Kampen kom ik er met enige regelmaat. Als bezoeker of om de 24-uurs diensten, zeven dagen per week, gaande te houden. Als leek vul ik dan met anderen een blok van twee uren met liederen, (bijbel)teksten, inspirerende verhalen en interactie tussen de bezoekers. Doen we dat tegen beter weten in? Gaat het helpen? Gaat er in Den Haag echt iets gebeuren wat de familie Babayants en andere gewortelde kinderen hoop geeft? Ik weet het niet, ik kan alleen zeggen dat “hoop doet leven” en dat er van het kerkasiel een enorme kracht uitgaat en dat er een gemeenschap ontstaat.’
Geen bestaan
‘Vanuit onze gemeente, de Protestantse Gemeente Hattem, gaan er steevast een twintigtal mensen mee, als iemand van ons een dienst organiseert. En steeds vaker meldt iemand zich die zegt: “ik wil best eens een dienst samen met jou voorbereiden”. Dat is toch hoopgevend? Dat moet toch een enorme steun in de rug zijn voor dit gezin, wat niet terug kan naar het land waar ze vandaan komen? Omdat ze daar geen bestaanszekerheid hebben? Terugkeer is geen optie en bedreigd worden met uitzetting is een hel. Vroeg in de ochtend opgepakt worden door de politie alsof ze criminelen zijn en opgesloten in een detentiecentrum.’
Niet normaal
‘Ik vind het ten hemel schreiend dat dit in Nederland gebeurt en daar kan ik een klein steentje aan bijdragen en daarom blijf ik me inzetten in Kampen. Met liefde gewoon voor een medemens en elke keer kom ik er zelf weer geïnspireerd vandaan. Het is ook een manier om te laten zien dat het niet normaal is wat er gebeurt in Nederland. Dat er gediscrimineerd wordt, dat tolerantie ontbreekt, dat maatschappelijke problemen worden afgewenteld op mensen van “buiten”. Ik doe dat ook vanuit mijn christelijke levensvisie. Ik beschouw het als een opdracht om op te komen voor een ander, die dat zelf niet kan doen. En helemaal als onze overheid het daarin laat afweten of de hulp aan vluchtelingen of uitgeprocedeerden zelfs strafbaar wil stellen.’
Opgeven geen optie
‘Het is fijn om te weten en te merken dat er veel mensen zijn die zich daarin verenigen. Joris Linssen, bekend van programma’s van de KRO-NCRV, verwoordde het in Trouw op 25 juli als volgt:
“De enige manier om de polarisatie tegen te gaan is niet hard schreeuwen, maar de zwijgende meerderheid een stem geven. In de kerk in Kampen voel je de stille meerderheid die zich eindelijk uitspreekt. De vrijwilligers zijn zo bescheiden. Maar, ook door de ontwikkelingen in de Tweede Kamer, zijn ze vastberadener dan ooit om door te gaan. De zachte opstandigheid in de protestantse kerk in Kampen heeft me enorm geraakt.”
En zo voel ik dat ook, opgeven is geen optie. Vaclav Havel verwoordde het zo:
Hoop is niet hetzelfde als optimisme;
evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Het is de zekerheid
dat iets zinvol is
onafhankelijk van de afloop,
onafhankelijk van het resultaat.
Joris Linssen
De politie mag een kerkgebouw niet binnengaan als daar een kerkdienst wordt gehouden. Daarom zijn er op elk uur bijeenkomsten waarin mensen uit de kerk voorgaan, maar het kunnen ook niet-kerkelijken zijn. In de nacht van 11 op 12 maart sprak Robbert Bodegraven, directeur Humanistisch Verbond ook over hoop: ‘Hoop op gerechtigheid, hoop op een menselijker asielbeleid, hoop op een toekomst waarin niemand ontheemd raakt.’
Linssen vult met een optreden in de Open Hof twee keer twee uren op zaterdagavond 26 juli van 18.00-20.00 uur en van 20.00-22.00 uur. Hij inspireert met verhalen en teksten het dan aanwezige publiek. Iedereen is daarbij welkom. Op de website van kerkasiel Kampen vertelt hij waarom hij meewerkt.
Hij vertelt daarover ook op NPO radio1.
