“Wat ga je vandaag doen, papa?” vroeg onze 3-jarige me laatst toen ik (enigszins onder tijdsdruk) aanschoof aan de ontbijttafel. Ik meende dat ik toch al best vergevorderd was in de cursus beantwoording-van-kleuter-vragen, maar zo op de vroege morgen werd ik daarin verder uitgedaagd door onze oudste. Ik wist dat er die dag verschillende overleggen in mijn
agenda stonden met collega-wethouders en met de minister. En voor ’s avonds ook nog een commissievergadering.
Maar hoe kon ik al die bestuurlijke termen en complexe agenda’s terugbrengen tot een antwoord op de vraag ‘Wat ga je vandaag doen, papa?’ Ik weet niet meer precies welk, antwoord ik heb gegeven, maar het was niet naar de tevredenheid van de 3-jarige. Of dat kwam doordat ik die avond niet thuis zou zijn of doordat ik er niet in geslaagd was om het antwoord kleuter-proof te maken weet ik niet. Bij het zoeken naar een antwoord verbaasde ik me er over met hoeveel begrippen, termen en vanzelfsprekendheden mijn agenda zich gevuld had sinds mijn aanstelling als wethouder.
PFO: takenpakket overleg, een overleg met al mijn ambtenaren binnen het takenpakket waarvoor ik verantwoordelijk ben. BO: bestuurlijk overleg, vaak over een thema (wonen, mobiliteit, statushouders) met collega-wethouders, gedeputeerden of de verantwoordelijk minister. En ga zo maar door. Eigenlijk valt de hele fysieke leefomgeving van onze mooie Hanzestad binnen mijn takenpakket. Je kunt je dus wel voorstellen dat mijn afkortingsbingo al aan een nieuwe uitgave toe is. Doordat ik me met die takenpakket bezig mag houden kan ik letterlijk bouwen aan onze stad. Dat geeft me veel energie, maar doet me ook beseffen dat de opgaven waarvoor we staan groot zijn.
Voor veel jongeren en starters zijn er nog te weinig beschikbare woningen. We hebben nog veel te doen op het gebied van duurzaamheid. We moeten ons inzetten om ervoor te zorgen dat onze ouderen een passende woning kunnen vinden. En ga zo maar door. Maar misschien nog wel belangrijker is het om te werken aan een Hattem waarin iedereen zich thuis kan en mag voelen. Ja, daar zijn huizen voor nodig.
Maar nog belangrijker is het dat je zichtbaar jezelf kunt zijn in Hattem. Het lijkt een vanzelfsprekendheid, maar dat is helaas nog niet overal en altijd het geval. Dat besefte ik nog eens te meer toen ik afgelopen dinsdag samen met burgemeester Marleen Sanderse de regenboogvlag op het balkon van ons stadhuis mocht hijsen. Misschien was dat wel het antwoord dat ik aan de 3-jarige had moeten geven: ik ga vandaag zorgen dat nog meer mensen zich thuis voelen in Hattem.
