Zomerwerkers, mensen die niet stilzitten, ook al vallen de mussen van het dak en smelt het asfalt onder de voeten. Je vindt ze ook in Hattem. In deze zomerweken stellen we graag een paar van hen aan onze lezers voor. In deze aflevering: de mensen van Everyday Bread… & Coffee.
Als ik om half tien kom aanfietsen bij Everyday Bread… & Coffee, hoek Kruisstraat-Achterstraat, stapt An net af. ‘Dat is op tijd beginnen he?,’ begroet ik haar. ‘’k heb even een ontbijtje bij mensen thuis gebracht. Ik begin al om zeven uur.’
An werkt drie dagen in de week. ‘Ik doe van alles, dat is het leuke van mijn werk. De ene keer maak ik broodjes, de andere keer koffie. Al vind ik broodjes maken het leukst. Dat mensen dan uitroepen ‘oh wat lekker, wat mooi’. Anderen vinden koffie maken leuker, met al die figuurtjes en zo.’
Ze werkt vandaag samen met Emine en Rozemarijn. Tussendoor zeg ik Tim gedag, de medeoprichter van de Hattemse bakkerswinkel met bakkerscafé.
Het is nog rustig. In de zomervakantie komen de mensen later. ‘Je merkt dat moeders niet zo vroeg op zijn. Zo langzamerhand kennen we veel kinderen en er komen nog meer baby’tjes bij. We kregen al de vraag of we niet een kinderopvang konden openen. Zo leuk. Als mensen vragen wat ik doe en ik zeg dat ik hier werk, denken ze vaak aan koffieschenken en zo. Maar mensen komen hier ook voor een praatje. Ik zeg wel eens, ik hoor teveel. Maar fijn dat ze dat doen. Tussendoor nemen we daar de tijd voor. Het is hier een stad, met een dorps gevoel.’
Ondertussen wordt achter mij de deur open gezet. Een zaak runnen, is niet alleen je bezig houden met het assortiment, met de sfeer en de mensen, maar ook met het gebouw ‘Er schijnt iets te klemmen.’ De conclusie: de deuren vragen aandacht. Ze moeten afgeschaafd worden.
Gezond en gezellig
Met de deuren open komen de geluiden van het carillon binnen. Alsof oude tijden herleven. Everyday Bread… & Coffee weet het te combineren. Ze hebben een eigentijdse sfeer gecreëerd. Niet alleen dankzij het personeel, de inrichting van hout, staal en leer, maar ook passend bij deze tijd van bewust eten met gezonde broden en andere vers gemaakte producten zonder toevoegingen zoals het vroeger was.
‘In Zwolle, waar we ook twee winkels hebben, is er speciaal een machine aangeschaft voor de Açai bowls waar jongeren gek op zijn. Jongeren weten ons meer en meer te vinden als ze op weg zijn naar hun werk en even een koffie willen doen of willen bijkletsen met elkaar. Iedereen stuitert naar binnen,’ aldus de enthousiaste An.
Mevrouw eet een gebakje… ‘Ik moet hier in Hattem zijn en dit doe ik eigenlijk nooit.’ In een split second ontstaat een praatje. ‘Das toch gezellig. Niemand praat meer. Allemaal met dat ding in de handen. (Ze maakt de bekende beweging met de vingers.) Net alsof je vreemden bent voor elkaar.’ Daar weten ze in Everyday Bread… & Coffee wel raad mee. Soms worden klanten die met elkaar lunchen achter ‘dat apparaat’ plagerig gevraagd: is het hier gezellig? De medewerkers durven het contact aan te gaan.
Kennis en kunde
Achter de grote bar staat Emine de broodjes voor te bereiden. ‘Ik dacht dat ik hier drie maanden zou werken, maar ik ben er nu al twee jaar. Thuis werk ik voor mijn eigen bedrijf. Ik zit veel achter de computer. Hier ben ik onder de mensen. Ze noemen me al de keukenprinses.’
Rozemarijn komt binnen en stapt direct achter ‘het brood’. Een dame wil eens wat anders proberen. An legt de verschillen uit. Maar daarover later meer.
Rozemarijn is in februari gestart. ‘Ik heb examen gedaan en wilde in de lange zomervakantie wat te doen hebben. Ik werk hier ook op de zaterdagen.’
Hoe kwam je hier terecht?
‘Ik ben verhuisd. Ik had horecaervaring en heb een mail gestuurd. Na de zomer start ik met de mbo-opleiding Podiumtechniek. Je gaat op festivals en theaters werken als licht- en geluidstechnicus. Hier doe ik vooral bediening en verkoop.’
Net hoorde ik An vertellen wat er allemaal in de broden zit. Dat moet jij ook allemaal weten?
‘Ja, ik probeer zoveel mogelijk op te steken. En anders vraag ik het.’
Puur en echt
Ik loop naar de overkant. De bekende bakkersgeuren komen je tegemoet. 168 Stuks Blondie komen uit de oven, een heerlijke lekkernij met witte chocola, onze hardloper, het tegenovergestelde van de Brownie.
Miranda, moeder van Tim, werkt drie dagen in de bakkerij ‘en daarnaast doe ik personeelszaken en administratie.’
Hoe is bakken in jouw leven gekomen?
‘Als hobby. Ik ging op mezelf wonen en ben begonnen met koken, met als voorbeeld mijn moeder. Zij maakte alles zelf. Ik heb heel veel kookboeken en ik pak ze af en toe, gewoon om te lezen. Tim (medeoprichter en zoon, red.) was bijna twee toen hij naast me stond om zelf sausjes te maken voor het gourmetten.’
‘We werken hier met pure grondstoffen. Kaas van de kaasboerderij bijvoorbeeld, niets uit zakjes.’
Lukt het nog in deze tijd? Handmatig produceren kost tijd, de grondstoffen worden duurder?
Zoon Tim komt erbij staan. ’Het is schrikbarend. Een tijd terug kostte 10 kilo chocola 90 euro, nu 160 euro. Bizarre prijzen. De boter is weer duurder geworden. Dat gaat altijd al zo richting Sinterklaas en Kerst, maar nu gebeurt het al in de zomer. Daardoor moesten wij helaas de prijzen verhogen, want we gaan niet aan de kwaliteit knabbelen. Niet andere producten gebruiken in plaats van echte boter en zo. Dat wordt gewaardeerd.
Hoe houd je het vol, de hele dag staan…?
Miranda: ‘Ik stond lange dagen in de winkel. Dat werd teveel. Hier begin ik wat later en stop ik eerder. Je kan ook niet de hele dag bakken, het moet nog afkoelen en gedecoreerd worden. Hier werken is regelmatig iets nieuws proberen, je eigen fantasie erop loslaten. Superleuk!.’
Lukt het om personeel te krijgen?
‘Zeker. Mensen houden ons in de gaten of er weer een vacature is. In het eerste gesprek merk je al wel of mensen geschikt zijn. Of ze aandacht voor mensen hebben, geïnteresseerd zijn. An aan de overkant is er goed in om ze te begeleiden. Opleiden is investeren, maar dat haal je er wel uit.’
Op de achtergrond luistert Elis mee. Zij is alle dagen in de bakkerij of winkel te vinden, van maandag t/m zaterdag. ‘Elis kan altijd!’
Slow baking
Aan de overkant liggen de versgebakken desem broden te wachten op klanten. ‘Ook onze broden worden uitsluitend gemaakt van natuurlijke grondstoffen. Geen poespas, ze zijn puur. En we nemen de tijd om ze te laten rijpen, 24 á 36 uur en dat proef je. Broodbakken is een natuurlijk proces. Je moet de tijd nemen om de grondstoffen te laten werken, slow baking. Je ziet dat het brood ambachtelijk gemaakt wordt. Elke brood heeft zijn eigen vorm. Geen enkele is hetzelfde.’
Wanneer gaan jullie met vakantie?
Moeder en zoon vallen stil. ‘Wat is dat?’
Rusten jullie ook uit?
‘Ja, maar nooit in de zomervakantie. Het is te druk maar het is ook de leukste tijd van het jaar. We willen mensen laten genieten. Dat ze zich de lekkere dingen herinneren, maar ook ons in Hattem.’
Op 8 juni 5 jaar bestond de bakkerswinkel met bakkerscafé vijf jaar.
‘De tijd gaat zo snel dat we er niet bij stilstaan…’
NB
De achternamen zijn bij de redactie bekend.
Lees alle berichten over Hattemse Zomerwerkers
Van de redactie
Lees jij al HattemNieuws? Ontvang voortaan nieuws en achtergronden in je mailbox!
