De Nationale Boekenweek zorgde ervoor dat RTV Hattem op pad ging. We vroegen de burgemeester en wethouders: Kun je een boek noemen dat je geraakt en/of geïnspireerd heeft en heb je eventueel een quoot daaruit?
Ze vonden het een leuke vraag en gingen direct aan de slag. Dit zijn hun inspirerende reacties:
Marleen Sanderse: Ons soort mensen van Juli Zeh
‘Prachtig boek, ik werd helemaal meegesleept in de wereld van windmolens en dorpsintriges.’
Waar het boek over gaat? Ons soort mensen vertelt het verhaal van ‘ons kent ons’ en macht in een plattelandsdorpje in het huidige tijdsbestek. Juli Zeh heeft een meesterwerk geschreven. Het lijkt alsof Linda in het paradijs is beland in het dorp Unterleuten. Maar de plattelands-idylle wordt wreed verstoord wanneer een investeringsmaatschappij besluit er een windmolenpark te gaan bouwen. Oude geschillen steken de kop op – hoeveel intriges kunnen de bewoners aan? (bron: Bol.com)
Margriet Brouwer: In een sluier gevangen van Betty Mahmoody
‘Dit is het eerste boek dat mij raakte. Het boek waarvoor ik echt ging zitten lezen. Prachtig geschreven. Ik kon gewoon de geuren ruiken en de spanning voelen in de verschillende gebeurtenissen. Het is inmiddels dertig jaar geleden dat ik het boek heb gelezen, maar nog kan ik gedeeltes uit het boek herinneren. Na het lezen van dit boek dacht ik: lezen is leuk. Nu lees ik graag, heerlijk ontspannend.’
Tjitske Siderius: Publieke Werken van Thomas Rosenboom
‘De vuistregel is: elk kind vindt uiteindelijk een boek waardoor het lezen leuk gaat vinden! Bij mij was dat pas toen ik Publieke Werken van Thomas Rosenboom las. Ondertussen heb ik alle boeken van Rosenboom in één adem uitgelezen. In zijn boeken zit altijd een tragisch figuur die moeite heeft met het omgaan met de tijdsgeest, de omgeving, met mensen of met het leven. En daar hebben we allemaal wel eens last van, gelukkig wel in mindere mate dan in de boeken van Rosenboom.’
Koen Castelein: Een kleine geschiedenis van de grote oorlog van Koen Koch
‘Koen Koch was een bijzonder hoogleraar internationale betrekkingen. Ik had mij ingeschreven voor zijn colleges. Hij overleed toen plotseling. In zijn boek over de Eerste Wereldoorlog neemt hij je mee langs de geschiedenis van deze oorlog, de gruwelijkheden, de achtergrond en de strategie van beide kanten. Vanaf de aanleiding van deze oorlog tot het einde ervan. Dat doet hij op een manier waarop hij de details niet schuwt, maar de grote lijn nooit verliest. Het citaat dat me is bijgebleven en het absurde van de Eerste Wereldoorlog misschien ook wel het beste schetst, dat citaat staat aan het einde van het boek: Wie de laatste soldaat was die sneuvelde, zullen we nooit echt weten. Zeker is dat 2 minuten voor 11 de Canadees George Price dodelijk werd getroffen door een Duitse kogel in de buurt van Mons, vlak bij de plek waar de eerste soldaat sneuvelde op 21 augustus 1914.’
RPM
