Het is zomervakantie. Hattem loopt langzaam maar zeker vol met tijdelijke vakantie- en andere gasten, maar er zijn ook thuisblijvers. Af en toe schieten we zo’n vakantiegast of thuisblijver aan met de vraag: hoe ervaar jij Hattem? In deze aflevering: Zomers Hattem door de ogen van … de Duitse watertoerist.
‘Kaffee?’, klinkt het uitnodigend, nadat ik aan boord ga van de met een Duitse en Nederlandse vlag getooide boot van Carlo en Dajana van Soest. Hoewel de achternaam anders doet vermoeden, komen ze uit Duitsland. Carlo dankt zijn achternaam aan een Nederlandse voorvader en spreekt zelfs een mondje in onze taal. Toch kletsen we verder in het Duits, zodat ook de andere opvarenden mee kunnen doen.
Het stel is met hun twee kinderen Lena (7) en Ben(12) net één dag onderweg vanuit hun thuishaven Emmerich. De door driehonderd paardenkrachten aangedreven schroef zorgt er voor dat het schip de reis naar Hattem in iets minder dan 4 uur aflegde. Carlo en dochter Lena voeren het gesprek, terwijl Dajana voor een lekker kopje koffie zorgt. Carlo: ‘Hattem is onze eerste stop. We maken met ons gezin een rondreis rond de polders via de randmeren en het IJsselmeer. Vandaag varen we verder naar het Flevostrand.’
‘Het is niet onze eerste keer hier. We komen graag in Hattem, al moet ik zeggen dat we de stad nog niet echt goed hebben bekeken. Natuurlijk hebben we al wel genoten van de horeca en we hebben bij A3 wat chocolade ingeslagen.’
‘Wat ons opvalt is de kwaliteit van het openbare groen, tenminste … is dat allemaal openbaar groen? Als dat niet zo is, dan moeten de mensen wel van hun stadje houden als ze het allemaal zo goed verzorgen. Ik vind dat echt een opvallend verschil met hoe het er in Duitse steden aan toegaat. Je merkt het altijd meteen als je de grens overgaat dat Nederlanders goed voor hun omgeving zorgen.’
Lena voert vanaf de achterplecht de eendjes. ‘Ik vind het leuk om te varen.’ De eendjes moeten even geduld hebben, want Lena duikt het vooronder in om terug te komen met een indrukwekkende doos felgekleurde Rainbow Loom elastiekjes. ‘Armbandjes maken vind ik leuk, maar onderweg zit ik soms ook op mijn iPad of ben ik aan het overgooien met mijn moeder. Of de bal altijd binnenboord blijft? Nee, de bal is nog niet overboord gegaan, toch…? Mam, waar is de bal eigenlijk?’
Zoon Ben laat zich nog niet zien of horen. Carlo:’Ben is onderweg vooral druk met het maken van foto’s en natuurlijk laat ik hem regelmatig het roer overnemen. Dat gaat hem prima af. Bij sluizen is het meestal ook alle hens aan dek om het schutten en aan- en afmeren goed te laten verlopen.’
Over de Hattemse jachthaven is Carlo bijzonder te spreken: ‘In de avond even een biertje drinken met je tijdelijke buren is ons in Hattem nog niet overkomen. Maar dat komt vast omdat, net als wij, de meeste schippers hier passanten zijn die één of twee nachten overblijven. In andere jachthavens, zoals bijvoorbeeld bij Lathum, waar we ook wel komen, is de sfeer ’s avonds wat gezelliger. Maar, het is hier wel keurig netjes, de havenmeester is een Ierse dame die ons vriendelijk heeft ontvangen en die de zaken goed beheert.’
De komende twee weken is het gezin nog onderweg. Op de terugweg hopen ze Hattem opnieuw aan te doen. Het Bakkerijmuseum blijken ze nog niet te kennen. Ik adviseer Lena bij het afscheid om haar vader even lief aan te kijken om hem te verleiden tot een bezoekje. En natuurlijk om de Broodshow in het Duits te kunnen vertalen. Lena voegt met haar allerzoetste blik de daad bij het woord. Over een dag of tien heeft Bakker Fred waarschijnlijk ook Duits publiek.
